دانشگاه شهید باهنر کرمان: مهندس عليرضا افضلی پور و خانم فاخره صبا 

  عليرضا افضلي پور فرزند حسين افضلي پور در روز دوشنبه ششم فروردين 1288 هجري شمسي در تهران بدنيا آمد . او تحصيلات ابتدايي را در دبستان هاي اشرف ، اقدسيه و سيروس به پايان رساند و دوره دبيرستان را در مدارس دارالمعلمين مرکزي و سپس شرف گذارند . در خرداد سال 1310 دوره ي دبيرستان را به پايان رساند و در شهريور 1310 ه ، ش براي ادامه تحصيل عازم کشور فرانسه گرديد . اويک سال را در دبيرستان شهر « شربور » براي آشنايي با محيط آموزشي کشور فرانسه و آماده شدن براي ورود به دانشگاه تحصيل کرد . بعد از يکسال در سال 1311 وارد دانشگاه شهر   « بردو » در فرانسه شد و در سال 1314 موفق به اخذ درجه ليسانس شيمي گرديد . سپس براي دوره تکميلي تحصيلات شيمي کشاورزي به شهر « ليل » رفت و به مدت دو سال دوره ي تخصّصي شيمي کشاروزي را گذراند . مهندس عليرضا افضلي پور پس از پايان تحصيلات عالي در آذر ماه 1316 به ايران بازگشت . پس از بازگشت براي انجام خدمت سربازي اعزام شد و در سال هاي 1317 و 1318 با درجه ستوان سومي در رشته مهندسي مخابرات در لشکر 2  تهران دوران سربازي را به پايان برد . او در فرودرين ماه 1319 به استخدام دولت در بانک کشاورزي درآمد اما در سال 1325 از خدمت دولتي کناره گرفت و به تجارت و بازرگاني در رشته برق روي آورد . او تاجري موفق بود و توانست سرمايه اي فراهم کند . امّا هميشه پند پدر در انديشه او زنده بود که « پسرم برو تحصيل کن همه چيز را بياموز و بعد که برگشتي به فرهنگ مملکتت خدمت کن » با اين تفکر در سال 1348 در 62 سالگي با فاخره صبا ازدواج مي کند و در سال 1349 انديشه خود و تصميم بزرگش را با ايشان مبني بر انفاق دارايي در راه خدمت به فرهنگ و علم و دانش در ميان  مي گذارد. تصميم سترگ او با استقبال همسر گرانقدرش که خود از     شخصيت هاي فرهنگي بود روبرو مي شود . اين دو فرهيخته هم پيمان مي شوند که دانشگاهي در يکي از مناطق محروم کشور بسازند و سرانجام  در سال 1350 اين قرعه به نام کرمان مي خورد و دانشگاه  کرمان تأسيس مي شود . 

مهندس عليرضا افضلي پور در تاريخ هجدهم فروردين ماه يکهزار و سيصد و هفتاد و دو دعوت حق  را لبيک گفت و به ديار باقي شتافت .

                                                  روحش شاد    

  « فاخره صبا » در آبان ماه سال يکهزارو دويست و نودو نه شمسي در تهران ، در خانواده اي با سابقه فرهنگي درخشان به دنيا آمد . پدرش شادروان فرخ صبا فرزند (باباخان) برادرزادة محمودخان ملک الشعرا و نواده فتحعلي خان صبا ملقب به ملک الشعرا بود . فاخره صبا به اتفاق خواهر و برادرش در محيط خانواده اي که کاملاً ادبي - هنري بود , رشد يافت و دوران کودکي را تحت تعليم و توجّهات خاص پدر ، در فضايي که تربيت جسمي و روحي و ذوقي کاملي در مورد فرزندان خانواده اعمال مي شد , گذراند . دورة دبستان را در مدرسة «شمس المدرس » و دورة متوسطه را در دبيرستان « بيات » به پايان رساند . پدرش همزمان با تحصيل علم ، به آموزش هاي ويژه ادبي و تعليم موسيقي وي پرداخت . فرّخ خان همانند بسياري از افراد خانوادة صبا با موسيقي دمساز بوده و خود  تار مي نواخت و با استاد ابوالحسن صبا ( عموزاده اش ) ، که از بزرگترين موسيقيدانان ايران در قرن معاصر بوده ، مراودة نزديک داشت و هم با توصية آن هنرمند بزرگ بر توجه و مراقبت خود نسبت به آموختن موسيقي دخترش افزود . فاخره صبا نزد استادان بزرگي چون عبدالعلي وزيري و پرويز ايران پور و سپس در محضر استاد ابوالحسن صبا ، عبدالله دوامي و مشير همايون شهردار ، به تحصيل موسيقي ايراني پرداخت و پيانو را نزد دو استاد ايتاليايي و لهستاني ، و آواز را نزد  دو بانوي ايتاليايي و اتريشي فرا گرفت . در ارديبهشت ماه سال يکهزارو بيست و شش شمسي مطابق با آوريل يکهزار و نهصد و چهل و هفت ميلادي ، عازم پاريس شد و در کنکور کنسرواتوار دولتي موسيقي پاريس شرکت کرد و به دليل داشتن آمادگي کافي ، با امتياز خوب پذيرفته شد و درهمان سال تحصيل در کنسرواتوار را آغاز کرد . دوران تحصيل موسيقي فاخره صبا در پاريس ، 6 سال طول کشيد و در پايان دوره با دريافت جايزة اوّل آواز و جايزة دوّم اُپرا و اُپراکميک ، در سال يکهزار و سيصد و سي دو شمسي به ايران مراجعت کرد . در آذر ماه همان سال به استخدام  ادارة کل هنرهاي زيباي کشور در آمد و به تدريس آواز کلاسيک بين المللي در هنرستان عالي موسيقي و پس از آن به تدريس در دانشکدة هنرهاي زيباي دانشگاه تهران پرداخت . استاد فاخره صبا ، پس از بيست و دو سال خدمت ارزشمند هنري ، علمي و پروراندن هنرمنداني فرهيخته ، به تقاضاي خويش بازنشسته شد . او در طول عمر پر برکت خود همکار و هميار شادروان مهندس عليرضا افضلي پور در ايجاد و ساخت دانشگاه شهيد باهنر کرمان بود . 

استاد فاخره صبا در تاريخ 22 تيرماه 1386 دعوت حق را لبيک و به ديار باقي شتافت .

                                                  روحش شاد

دوست ، تقدیر گریزناپذیر ما نیست. برادر، خواهر، پسر خاله و دختر عمو نیست که آش کشک خاله باشد.

دوستی انتخاب است. انتخابی دو طرفه که حد و مرز و نوع آن به وسیله همان دو نفری که این انتخاب را کرده اند تعریف می شود.

با دوستانمان میتوانیم از همه چیز حرف بزنیم و مهم تر آنکه می توانیم از هیچ چیز حرف نزنیم وسکوت کنیم.

با دوستانمان میتوانیم درد دل کنیم و مهم تر آنکه می شود، درد دل هم نکرد و بدانیم که می داند.

از دوستانمان می توانیم پول قرض بگیریم و اگر مدتی بعد او پول خواست و نداشتیم با خیال راحت بگوییم نداریم، و اگر مدتی بعد تر دوباره پول احتیاج داشتیم و او داشت دوباره قرض بگیریم.

با دوستانمان میتوانیم بگوییم: امشب بیا خونه ما دلم گرفته و اگر شبی دیگر زنگ زد و خواست به خانه مان بیاید و حوصله نداشتیم بگوییم : امشب نیا حوصله ندارم.

با دوستانمان می توانیم بخندیم می توانیم گریه کنیم می توانیم رستوران برویم و غذا بخوریم می توانیم بی غذا بمانیم و گرسنگی بکشیم می توانیم شادی کنیم می توانیم غمگین شویم میتوانیم دعوا کنیم. می توانیم در عروسی خواهر و برادرش لباس های خوبمان را بپوشیم و فکر کنیم عروسی خواهر و برادر خودمان است. و اگر عزیزی از عزیزان دوستانمان مرد لباس سیاه بپوشیم و خودمان را صاحب عزا بدانیم. با دوستانمان میتوانیم قدم بزنیم می توانیم نصف شب زنگ بزنیم و بگوئیم : پاشو بیا اینجا و اگر دوستمان پرسید چی شده؟ بگوئیم :حرف نزن فقط بیا. و وقتی دوستمان بی هیچ حرفی آمد خیالمان راحت باشد که در این دنیا تنها نیستیم با دوستانمان می توانیم حرف نزنیم کاری نکنیم جایی نرویم و فقط از اینکه هستند خوشحال و خوشبخت باشیم

                                      درود به همه دوستان 

با نام و یاد خدا

سال نو را به تمام ایرانیان، دوستداران طبیعت، همکاران، دانشجویان و دانش آموزان عزیز تبریک و تهنیت عرض نموده و از خداود بزرگ بهترین ها را برای آن ها آرزومندم. امید است سال خوب و پرباری پیش رو داشته باشید.